Jînenigarîya Çinara Çiyayî
Di sala 1991’ê de li bajarê Duhok a Başûrê Kurdistanê ji dayik bû. Di sala 2012ê de Zanîngeha Duhokê beşa Ragihandinê qedand. Di rojname û govarên herêmî de gotarên wêjeyî nivîsandin.  Berfireh bibîne >>
Gotarên Dawî

Rêbendan 16, 2019


Piştî ku min çavên xwe ji xewê vekirin, min xwest xewna xwe binivîsim. Baweriya min bi xewnan hebû. Bi baweriya min xewn têrkirina ajo û hezên me yên hatine çewsandin bin.   Di jiyana rojane da hizir, hest û serboriyên me bi awayekî hemû dibin xewn. Herwiha qeyd û bendên civakê danîne ber me ku nahêlin xewnên me bibin rastî û em penayê biben ber wan xewnan, yan ew tiştên em dixwazin bi dest xwe ve bînin lê di r    berdewam

Befranbar 21, 2019


  Di sipêdehiyekê da dengê jineka di nava min da ez hişyarkirim û destpêkir ligel min peyivî. Bi rengek tureyî ve got: “Êdî nîşanên pêratê li miyatêya te da diyar dikin Dê kengî ber bi xewnên xwe ve biçî? Bifirî esmanan û mîna zarokekê ku tayê derziya firokeya xwe ji destê xwe berdayî, firokeya wê li esmanan bilind dibe, difire û li ber çavan berze dibe?” Di wê siharê da her tiştek hate guhertin. Min cant    berdewam

Rezber 15, 2018


  Keça min…   Ev yek ji wan nameyan e, ku ez derbarê raboriya te de bo te dinivîsim. Van tiştan dibêjim da ku tu baştir min têbigehî.   Min ji wan çipkên barana nerm pir hezdikir ku dema min pencere vedikir rasterast ew çipik ji ser dêmê min ra dihatine xwarê. Wê kêliyê min henaseyeke kûr dikêşa û berdida.   Paşî çavê min li wan avahiyên bilind diket. Ew avahî mîna çîrokên wan mirovan bilind û di    berdewam

Rezber 4, 2018


  Dema dibe werzê payîzê ez tenê  hez dikim guhdariya dengê hirûbayê bikim, ew bayê li belgên daran dikeve û wan rîs rût dike. Gulên di nav baxçeya mala me da hêdî hêdî rengzer dibin, rengê jiyanê li ser ruyê wan namîne ji ber serma û seqamê. Bi rengekî mîna wan hestên  min ên niha, di jiyê min ê pîratiyê da  sar dibin.   Niha jî weku payîzê lê hatîme bi tenê digel tenê bûna xwe da li malekî biçûk dijîm, wek    berdewam

Gelawêj 3, 2018


Di vê rûniştina min a ligel xweyatiya (zatê) min de, ew hevpeyvîna nihênê ya di navbera ceste û ruha min de çêdibe. Erê, pirsyarekî xwe li mejiyê min da, gelo dê subahiyekî din jî hebe ku ruha min têde bijî? Ji tirsên vê pirsê  ruh û giyana min ji min vediqete û difire li hindava vê bajarê mezin û biyanî ya niha ez lê dijîm . Dizanim, çend bajêr biçûk be li ber piyên mirov tengtir dibe û piraniya mirovan hev    berdewam